- siorbać
- siorbać {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. ndk IIa a. VIIIa, siorbaćbię || siorbaćam, siorbaćbie || siorbaća, siorbaćbią || siorbaćają, siorbaćany {{/stl_8}}– siorbnąć {{/stl_13}}{{stl_8}}dk IVa, siorbaćnę, siorbaćnie, siorbaćnij, siorbaćnął, siorbaćnęli {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'wciągać płyn lub płynną potrawę ustami, wydając charakterystyczny, głośny dźwięk': {{/stl_7}}{{stl_10}}Siorbać herbatę. Siorbnąć trochę zupy. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'pociągać nosem, np. podczas płaczu, przy katarze': {{/stl_7}}{{stl_10}}Przestał siorbać i otarł oczy. Siorbnął kilkakrotnie. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.